ستاره بارون

گویی صدای پای رهگذر است

رهگذری که سالها به سویم می آید و هرسال این روزها

 از من عبور می کند

غریبه ای که گویی آشناست

هرچه می اندیشم گویی جایی او را دیده ام

...چشمانش ، نگاهش از جنس نگاهیست که سالها مرا

نه ، نه

...باور نمیکنم

یعنی او مرا می خواند!؟

صدایش چه آشناست

و قصیده ای که می خواند

گویی جایی آنرا نوشته ام

بگذریم